کد مطلب:188928 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:244
ابلاغ سلام
جابر تنها صحابه رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بود كه عمر طولانی نمود و سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را به باقر العلوم علیه السلام ابلاغ كرد. هنگامی كه این فضیلت نصیب جابر شد و سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را به وی رساند، باقر العلوم علیه السلام در حق وی این گونه دعا كرد: بر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم و بر تو سلام باد، تا هنگامی كه آسمان ها و زمین بر جاست، علی رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم السلام ما دامت السموات و الارض و علیك یا جابر بما بلغت السلام. [1] و نیز جابر از حضرت تقاضا
[ صفحه 55]
نمود، كه در قیامت شفاعت وی را بنماید، و باقر العلوم علیه السلام نیز چنین وعده ای به وی داد. [2] .
اما این كه جابر چگونه سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را ابلاغ نمود، دو نقل متفاوت وجود دارد. نخست این كه جابر هنگامی كه باقر العلوم علیه السلام را در كودكی دید، بینا بود. به قد و بالای وی نگاه كرد. وی را در شكل و شمایل، همانند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم یافت و گفت تو همانند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می باشی. جابر از اصل و نسب وی جستجو كرد، هنگامی كه شناخت وی فرزند علی بن الحسین (علیهما السلام) است یقین حاصل نمود كه همان موعود است كه امانت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را باید به وی ابلاغ كند. به همین خاطر شروع كرد وی را ببوسد و سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را ابلاغ نماید، كه در پاسخ ابلاغ سلام، آن فضیلت بزرگ نصیب وی گردید. [3] .
دو دیگر این كه جابر در حالی كه نابینا بود باقر العلوم علیه السلام را ملاقات نمود و سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را به وی ابلاغ كرد. در این باره آمده است كه باقر العلوم علیه السلام به جابر وارد شده در هنگامی كه نابینا بود. وی پرسید چه كسی هستی، فرمود محمد بن علی بن الحسین، آنگاه فرمود نزد من بیا به نزد وی رفتم. دست مرا بوسید و خواست كه پای مرا نیز ببوسد كه من مانع شدم، آنگاه گفت، رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بر تو سلام می رساند. [4] .
این دو نقل با یكدیگر هماهنگ می باشند. زیرا ابلاغ سلام ممكن است
[ صفحه 56]
در چندین نوبت رخ داده باشد برخی در زمانی كه جابر بینا بوده و شكل و شمایل باقر العلوم علیه السلام را می دید و با شمایل رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم تطبیق می نمود. (شاید این رخداد قبل از حادثه كربلا بوده است.) دیگر در هنگامی كه نابینا شده بوده است، بعد از سال ها رحلت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سلام وی توسط صحابه با فضیلتش، جابر، به باقر العلوم علیه السلام ابلاغ گردیده است.
[ صفحه 55]
نمود، كه در قیامت شفاعت وی را بنماید، و باقر العلوم علیه السلام نیز چنین وعده ای به وی داد. [2] .
اما این كه جابر چگونه سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را ابلاغ نمود، دو نقل متفاوت وجود دارد. نخست این كه جابر هنگامی كه باقر العلوم علیه السلام را در كودكی دید، بینا بود. به قد و بالای وی نگاه كرد. وی را در شكل و شمایل، همانند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم یافت و گفت تو همانند رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم می باشی. جابر از اصل و نسب وی جستجو كرد، هنگامی كه شناخت وی فرزند علی بن الحسین (علیهما السلام) است یقین حاصل نمود كه همان موعود است كه امانت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را باید به وی ابلاغ كند. به همین خاطر شروع كرد وی را ببوسد و سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را ابلاغ نماید، كه در پاسخ ابلاغ سلام، آن فضیلت بزرگ نصیب وی گردید. [3] .
دو دیگر این كه جابر در حالی كه نابینا بود باقر العلوم علیه السلام را ملاقات نمود و سلام رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم را به وی ابلاغ كرد. در این باره آمده است كه باقر العلوم علیه السلام به جابر وارد شده در هنگامی كه نابینا بود. وی پرسید چه كسی هستی، فرمود محمد بن علی بن الحسین، آنگاه فرمود نزد من بیا به نزد وی رفتم. دست مرا بوسید و خواست كه پای مرا نیز ببوسد كه من مانع شدم، آنگاه گفت، رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم بر تو سلام می رساند. [4] .
این دو نقل با یكدیگر هماهنگ می باشند. زیرا ابلاغ سلام ممكن است
[ صفحه 56]
در چندین نوبت رخ داده باشد برخی در زمانی كه جابر بینا بوده و شكل و شمایل باقر العلوم علیه السلام را می دید و با شمایل رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم تطبیق می نمود. (شاید این رخداد قبل از حادثه كربلا بوده است.) دیگر در هنگامی كه نابینا شده بوده است، بعد از سال ها رحلت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم سلام وی توسط صحابه با فضیلتش، جابر، به باقر العلوم علیه السلام ابلاغ گردیده است.
[1] علل الشرايع، ج 1، ص 273.
[2] رجال كشي، 43.
[3] كافي، باب مولد ابي جعفر عليه السلام، حديث 2، امالي صدوق، ص 353، علل الشرايع، ج 1، ص 273، رجال كشي، ص 41، اختصاص مفيد، ص 62، مطالب السؤول، ج 2، ص 106، روضة الواعظين، ص 206، مختصر تاريخ دمشق، ج 23، ص 78.
[4] روضة الواعظين، ص 202، بحار، ج 46، ص 221، نقل از امالي طوسي.